“နှစ်ကာလထဲက အြဖစ်အပျက်များ​”

ဘဝက
ရွက်ြကမ်း​ေရကျိုပါပဲ
မာန်မာန မထား​တတ်သူ
ကမ္ဘာ​ေြမြကီး​က ​ေပး​သမျှနဲ့​
​ေကျနပ် ​ေရာင့်​ရဲတတ်သူပါ ၊​

အနုပညာကို ​ေပွ့​ဖက်
ကဗျာကို ရူး​သွပ်တပ်မက်တဲ့​သူ
အား​နာတတ်တယ်
(တချို့​ကအတယ်လို့​ထင်)
လူ​ေပါ်လူ​ေဇာ်မလုပ်တတ်သူပါ ၊​

အချိန်တိုင်း​မှာ
အား​လံုး​အတွက်
ကိုယ်သာလျင် အနစ်နာခံချင်သူ
ရင်ခုန်သံ အသစ်သစ်​ေတွကို
ကိုယ်တိုင်စိုက်ပျိုး​ြပီး​
ကိုယ်တိုင် ရိတ်သိမ်း​ချင်သူပါ ၊​

အ​ေမ့​ရဲ့​ ​ေမတ္တာရိပ်​ေအာက်မှာ​ေနရင်း​
အရပ်ရှစ်မျက်နှာ
ငရဲြကီး​ တဆယ့်​နှစ်ထပ်
နိဗ္ဗန်ဘံု အဖံုဖံု
ချစ်ချင်း​တရား​နဲ့​ လွှမ်း​ြခံု​ေစချင်ခဲ့​သူပါ ၊​

ဘုရား​သခင်ကို မယံုချင်​ေပမယ့်​
ဘုရား​သခင်​ေပး​သနား​တဲ့​
သံ​ေယာဇဉ်ြကိုး​များ​နဲ့​
ဘဝကိုချည်​ေနှာင်ထား​မိသူပါ ၊​

အဲဒီလိုလူတ​ေယာက်ဟာ
ကိုယ့်​သမိုင်း​ ကိုယ်​ေရး​
ကိုယ့်​သမိုင်း​ ကိုယ်မ​ေကွး​ေအာင်ြကိုး​စား​
သစ္စာတရား​
ရှား​ပါး​တဲ့​ ​ေခတ်ပျက်ြကီး​ထဲ
ကိုယ့်​ရင်ဘတ်မိတ်​ေဆွ​ေတွကလဲ
ဘရုတပ်စ်ြဖစ်လိုြဖစ်သွား​
အဲဒီအြဖစ်အပျက်​ေတွြကား​မှာ
ဆရာြကီး​ဒဂုန်တာရာရဲ့​
“ရန်သူမရှိ
မိတ်​ေဆွသာရှိ။
မုန်း​သူမရှိ
ချစ်သူသာရှိ”ဆိုတဲ့​တရား​
သံသရာ အဆက်ဆက်
နှလံုး​သား​အထက်မှာ ၊​