“အသဲကွဲတိုး​ရစ်(စ်)ြကီး​”

(လွန်ခဲ့​တဲ့​ ဂနှစ်​ေလာက်က သူငယ်ချင်း​တ​ေယာက်ရဲ့​ အြဖစ်အပျက်​ေလး​ကို ခံစား​
​ေရး​ဖွဲ့​ထား​တဲ့​ ကဗျာ​ေလး​ ြပန်​ေတွ့​လို့​ မျှ​ေဝလိုက်တယ်)


ဘဝအ​ေမာ​ေတွကို တင်​ေဆာင်
သံသရာရထား​ြကီး​ ​ေခါ်​ေဆာင်ရာလိုက်
အချစ််အတွက်နဲ့​ အလူး​အလဲထိခိုက်ခဲ့​သူ
ငါ ... အသဲကွဲတိုး​ရစ်(စ်)ြကီး​ပါ ။

အမုန်း​ေတာ့​မပါ
အရှံုး​ေတွနဲ့​ဘဝဟာ
​ေြကမွ​ေနတဲ့​အသဲနဲ့​
ရင်ဘတ်ြကီး​ ဟင်း​လင်း​ဗလာ
ဒဏ်ရာ​ေဝဒနာ များ​လာတဲ့​အခါ
သူရာရည်နဲ့​
​ေသာက​ေတွကို ​ေဆး​ေြကာချ​ေနရသူ
ငါ ... အသဲကွဲတိုး​ရစ်(စ်)ြကီး​ပါ ။

ဘယ်​ေသာအခါမှ
ြပန်မဆံုနိုင်​ေတာ့​ပါဘူး​
အချစ်ဆံုး​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ ဆူး​
နှလံုး​သား​မှာစူး​
ဘဝတခုလံုး​ေပါက်​ေအာင်စူး​ေပမယ့်​
မမုန်း​ရက်ဘူး​ ချစ်ဦး​သူ​ေရ
ရူး​ရူး​မိုက်မိုက် ချစ်​ေနခဲ့​သူ
ငါ ... အသဲကွဲတိုး​ရစ်(စ်)ြကီး​ပါ ။

​ေဝး​သွား​တဲ့​အခါ ​ေမ့​များ​သွား​မလား​
ဒဏ်ရာရနှလံုး​သား​က
တရံမလပ်သတိရြမဲ တမ်း​တဆဲပါ
​ေတ​ေလငှက်တ​ေကာင်လို
သမုဒ္ဒရာကိုအိမ်လုပ်
အလွမ်း​တထုပ်နဲ့​ ရွက်လွှင့်​ထွက်​ေြပး​
(တဘဝစာ)
မိုး​မဆံုး​ေြမမဆံုး​
အချစ်ဦး​နဲ့​အ​ေဝး​ဆံုး​
ကမ္ဘာ​ေြမအနှံ့​ ​ေြပး​ပုန်း​ေနခဲ့​ရသူ
ငါ ... အသဲကွဲတိုး​ရစ်(စ်)ြကီး​ပါ ။

အချစ်ဦး​ေရ
အခုများ​ေတာ့​
အနာဂတ်ရဲ့​ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်ဟူသမျှ
ဘဝနဲ့​ေရာ​ေနှာ​ေမျှာြပစ်
​ေသာကစစ်စစ်​ေတွနဲ့​
အလွမ်း​နွံနစ်​ေနြမဲသူ
လွမ်း​ကျန်ရစ်​ေနခဲ့​သူ
ငါ ... အသဲကွဲတိုး​ရစ်(စ်)ြကီး​ပါ ။

​ေမာင်လွမ်း​မှိုင်း​
၂၀၀၁ ၊​ ​ေမ
( ​ေတာက်​ေလာင်​ေနတဲ့​ရင်တစံုသို့​)