“အဆံုး​သတ်မသွား​ဘူး​(၂)”

တကိုယ်​ေရလွမ်း​ဆွတ်မှု
အထီး​ကျန်ကမ္ဘာထဲမှာ
အသိုက်အြမံု ပျက်ခဲ့​ရသူ
တွယ်ရာမဲ့​လွင့်​ေမျာ
ဘဝအ​ေမာများ​စွာ
ခိုလှံုရာ ရှာမ​ေတွ့​ခဲ့​ဘူး​ ။

အဲဒီ
ဒုက္ခမီး​ေတွကို ြငိမ်း​သတ်ဘို့​
ကံြကမ္မာ​ေရ
​ေကာင်း​မွန်လှပတဲ့​ ​ေန့​ရက်များ​
ငါ့​အတွက်
လက်ကျန်မရှိ​ေတာ့​ဘူး​လား​ ။

အခု​ေတာ့​
မင်း​အတွက်လား​
ငါ့​အတွက်လား​
မသိနိုင်​ေအာင်ကိုပဲ
ထိုး​နှက်ချက်​ေတွက
ြပင်း​ထန်လွန်း​လှချည်ရဲ့​၊​
မင်း​ကို သနား​ရမှာလား​
ငါ့​ကိုယ်ငါ သနား​ရမှာလား​
ထိုး​နှက်ချက်​ေတွက
ရက်စက်လွန်း​လှချည်ရဲ့​ ၊​
မင်း​ကိုစွန့်​ပစ်လိုက်ရမှာလား​
ငါ့​ကိုယ်ငါ ဇာတ်သိမ်း​လိုက်ရမှာလား​
ထိုး​နှက်ချက်​ေတွက
​ေြကကွဲဘွယ်​ေကာင်း​လှချည်ရဲ့​ ။

​ေြကာင်ခံတွင်း​ပျက်နဲ့​
ဇရက်​ေတာင်ပံကျိုး​ ဆိုစကား​
(လူ​ေတွများ​ အမနာပ ​ေြပာရက်ြကတယ်)
ရာဇဝင်အသိုး​ထဲမှာ
ကဲ့​ရက်ခုနှစ်ရက် ချီး​မွှမ်း​ခုနှစ်ရက်နဲ့​
​ေရာ​ေနှာထား​ရစ်ခဲ့​
တို့​နှစ်ဦး​ဟာ
​ေရ​ေပး​သူနဲ့​ ​ေရငတ်သူ
​ေတွ့​ြကတဲ့​သ​ေဘာသာပ ။

ဘာပဲြဖစ်ြဖစ်
ငါ့​ ဘဝကို ငါချစ်​ေနသမျှ ကာလပတ်လံုး​
အ​ေတာမသတ်နိုင်​ေအာင် ​ေလာင်ကျွမ်း​ေနတဲ့​
ငါ့​ရဲ့​ ဒုက္ခမီး​က
အဆံုး​သတ်မသွား​ဘူး​ ။

​ေမာင်လွမ်း​မှိူင်း​

0 comments:

Post a Comment